Verbazing

Nu hebben ze hier ongelooflijk veel tricycles. Dat is mooi. Een redelijk betaalbaar vervoermiddel waar je zelfs geld mee kunt verdienen. Er worden personen mee vervoerd, maar, God mag weten, ook veel goederen. Je kijkt je ogen uit. De karretjes zijn wendbaar, hun chroom glimt mooi in het zonlicht. Toch is er iets vreemd. Ze worden niet gepoetst of zeg maar mooi gehouden. Maar zelden zie je een gaaf exemplaar, die je wel in je bagage mee zou willen nemen. Voor als de parochie thuis nog groter (en wat God verhoede, nog armer) wordt. De verf ziet er niet uit, het dak is vaak beschadigd. Het maakt hen niets uit. Met een big smile zijn ze King of the road. Ze wonen er bijkans in, in hun tricycles. Het heeft echt iets aandoenlijks. Behalve het geknetter dat ze voortbrengen. Één gaat nog wel, maar met z'n allen... Vannacht droomde ik: Stel nu dat ze morgen overstappen op fluistertricycles...op electra overgaan. Ik ga er gelijk beter van slapen.