Breaking daylight

Breaking daylight

Ik ben met mijn zevende stukje van vanmorgen bezig. Nu pas begint het licht te worden. Het is kwart over zes in de morgen. De hanen zijn met hun derde ronde bezig. Nooit geweten dat ze zo nu en dan ook even stil zijn. Normaal sta ik pas tegen achten op. Die vroegte ben ik helemaal
niet gewend. In mijn goed geïsoleerde huis hoor ik geen hanen. Of ik let er niet op.
'De morgenstond heeft goud in de mond', zeggen ze. Ik vind het eerder wat bitter smaken. Zal wel door de koffie komen. Ik durf nu langzamerhand wel mijn hok uit te komen. Een van de loslopende honden ligt al een poosje piepend aan de schuur/kliniekdeur. Die schrikt zich, denk ik, rot als er geen Sister maar zo'n reus uit het schuurtje komt. Het is tijd om me eens te gaan wassen en mijn tanden te poetsen. Eerst nog even een bakkie leut en een boterham uit zo'n plastic bakje. Toch raar, ik voel me zo fris als een hoentje. Toch ben ik niet uit mijn doen. De ramen hoef ik niet open te zetten. Die stonden gewoon allemaal al open. Door het gaas kan de wind vrij binnen waaien. En naar buiten, soms. Onze aardse schepping heeft Onze Lieve Heer toch maar mooi in elkaar gezet. Ik beleef en ontleen er echt veel zin aan. Koffie nu, Amen!