Eenzaam? Nee hoor!
Blijf op de hoogte en volg Simon
01 Januari 1970 | Filipijnen, Pinyahan
Letterlijk. In de keuken van de pastorie van 'Bien en nog wat' zag ik de kip en de haan in alle rust op hun stok zitten. Ze stoorden zich nergens aan. Dat is hier heel gewoon. Het doet me denken aan de Molukkers die in Nijverdal kwamen wonen in nieuwe huizen, voor hen gebouwd. Ook zij hielden kippen in de aanrechtkastjes. Raar? Hoezo? Je moet er even aan wennen. Maar wees gerust: Alles went. Ook de koude puts water over je nog warme hoofd en rug als douche in de vroege morgen. Ik geniet hier met volle teugen. Toch ben en voel ik me vaak genoeg een meelopende eenling in een oceaan van onverstaanbare woorden. Maar ik mag vooraan in de auto zitten, krijg het beste stuk vlees, het ontbreekt me aan niets. Als ik om soep vraag in de grillbars, krijg ik de kom vanuit een ander restaurant. Het kan hier allemaal. Ik voel me echt opgenomen en toch krijg ik voldoende ruimte om mezelf te kunnen zijn. Laat het gewoon maar gebeuren. Let it go!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley